La Montagne
Hedwigje Polder | 18 juli 2016De bergen. Ooit het domein van de enkeling. De excentrieke avonturier die naar boven ging. Naar een wereld die de bewoners in het dal alleen kenden uit verhalen van zeldzame dolende zonderlingen. En vandaag de dag? In drommen staan ze op de flanken. Dermate excentriek dat het woord zijn betekenis verliest. En wat blijft er dan over?
De vage herinnering van zuivere lucht, een knapzak, een boterham met pindakaas, een marmot die je schichtig van achter een rots nastaart. En dan zie ik dat Debusschere vandaag niet startte. Wie? DEBUSSCHERE. Oh ja, maar die heeft niemand in zijn team. Geen toto-speler vergunde hem een plaats. Is het daarom dat hij opgaf? Ach, het maakt we wat melanchoniek. Zo ernstig dat me La Montagne door het hoofd galmt. Bij de ouderen onder u ook bekend als Het Dorp (niet van de actie, maar van het lied).Met betraande ogen schreef ik een eigen versie. Zingt u mee? Doe het heel zachtjes…heb mededogen met de buren.
Thuis heb ik nog een ansichtkaart
waarop een jongen aan de staart
van ’t peloton de berg bestijgt
Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets
het is die jongen op de fiets
die nooit de ereplaatsen krijgt
Hij fietst de longen uit zijn lijf
de benen van het trappen stijf
zijn zadel zit hem zelden fijn
En aan het einde van de dag
als hij weer naar zijn kamer mag
doen al zijn botten hem nog pijn
Maar aan het einde van wedstrijd
kijkt hij tevreden en hij denkt
je zult toch wel een renner wezen
als je de Tour de France volbrengt
Recente reacties